بررسی ارتباط خودکارآمدی با ورزش و عوامل خطر ساز سلامتی در افراد ورزشکار و غیرورزشکار

نوع مقاله : مقاله اصیل

نویسندگان

1 مربی، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

2 مربی، عضوهیئت علمی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

3 استادیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد

چکیده

مقدمه و هدف : براساس نظریه بندورا بین رفتار، ویژگیهای فردی و محیط، یک رابطه دوسویه وجبری برقراراست.  ورزش و فعالیت جسمانی بعنوان یک رفتار، یکی از مهمترین عوامل مؤثر در حفظ و ارتقاء سطح سلامتی با تأثیر بر تعدیل عوامل خطرساز سلامتی شناخته شده است و خودکارآمدی به عنوان یک و یژگی فردی عامل مهمی در بروز رفتار ورزشی است. این پژوهش با هدف  تعیین ارتباط خودکارآمدی با ورزش و عوامل خطرسازسلامتی در افراد ورزشکار و غیر ورزشکار انجام گرفته است.
مواد و  روش ها :   در این مطالعه مقایسه ای همبستگی تحلیلی،  سه متغیره،  دو گروهه، جامعه پژوهش شامل افراد ورزشکار و غیرورزشکار شهر مشهد بودند.  حجم نمونه براساس مطالعه راهنما120 نفر تعیین گردید که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. سپس اطلاعات بوسیله فرم مشخصات فردی،  پرسشنامه خودکارآمدی عمومی ، پرسشنامه خودکارآمدی در ورزش و پرسشنامه عوامل خطرساز سلامتی که توسط واحدهای پژوهش تکمیل گردید، جمع آوری شد. همچنین اندازه گیری فشار خون ، قد ، وزن و چربیهای خون توسط پژوهشگرانجام شد.
یافته ها : یافته های پژوهش نشان داد که با کنترل تمام متغیرهایی که دراین پژوهش روی ورزشکار شدن واحدهای پژوهش تاثیر دارند، متغیر خودکارآمدی در ورزش دارای اثر معنی دار (01/0 = p ) در ورزشکارشدن واحدهای مورد پژوهش بود ولی خودکارآمدی عمومی  (08/0 = p ) اثر معنی داری روی ورزشکارشدن واحدهای پژوهش نداشت .
نتیجه گیری :با توجه به یافته های این پژوهش که تأثیر خودکارآمدی در ورزش بر انجام ورزش را نشان می دهد، دست اندرکاران و برنامه ریزان امور ورزش و متولیان امر سلامت و پیشگیری از بیماریها می توانند با افزایش سطح خودکارآمدی افراد با روشهای علمی و با استفاده از نظر کارشناسان مربوطه در جهت گسترش و همگانی کردن ورزش و فعالیت جسمانی گام مؤثری برداشته و بدینوسیله موجبات سلامتی جامعه، پیشگیری از بیماریها و کاهش هزینه ها ی خانواده، جامعه ونهادهای اجتماعی و دولتی را فراهم آورند .

کلیدواژه‌ها