بررسی مقایسه‌ای رابطه خودکارآمدی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک و سالم

نوع مقاله : مقاله اصیل

نویسندگان

1 کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

2 استاد گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

چکیده

مقدمه: سندرم تخمدان پلی­کیستیک(PCOS) یکی از اختلالات غدد درون­ریز زنان در سنین باروری با شیوع بالا و پیامدهای متفاوت در زمینه­های متابولیک، باروری و روان­شناختی است. هدف اصلی این پژوهش، مقایسه رابطه خودکارآمدی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی­کیستیک و زنان سالم بود.
 
مواد و روش­ها: این مطالعه به صورت مقطعی ـ مقایسه­ای و با مشارکت 129 زن مبتلا به سندرم تخمدان پلی­کیستیک و 125زن سالم، با روش نمونه­گیری در دسترس و با استفاده از معیار تشخیصی روتردام انجام شد.  واحدهای مورد­پژوهش به پرسشنامه­های خودکارآمدی شوارتز و جروسلم(GSE-10)و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت(WHOQOL-BREF) پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از روش­های آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون، آزمون تی و تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شد.
 
یافته­ها: کیفیت زندگی به طور معناداری در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی­کیستیک پایین­تر از زنان سالم به دست آمد (01/0‌>p )، اما در متغیر خودکارآمدی، تفاوت مشاهده شده در دو گروه، از نظر آماری معنادار نبود (22/0‌p=). همچنین خودکارآمدی و کیفیت زندگی در گروه زنان سالم و کل نمونه رابطه مثبت معنادار داشته (001/0‌p=) و خودکارآمدی قادر به پیش بینی کیفیت زندگی بود.
 
نتیجه­گیری: به نظر می­رسد افزایش آگاهی، غربالگری و فرآیند ارجاع به جهت بهره­گیری از خدمات مشاوره­ای جهت ارتقای شاخصهای روانشناختی در هر دو گروه سالم و مبتلا به سندرم تخمدان پلی­کیستیک مورد نیاز ­باشد.

کلیدواژه‌ها